รักษาโอกาส
把握時機
(ป่าอั้วสือจี)
เป็นคน ไม่ว่าจะร่ำเรียน จะจัดการเรื่องทางโลก ล้วนจะต้องรักษาโอกาสดีที่ควรได้ในบัดนี้
อย่าได้มีความคิดว่าวันข้างหน้ายังมีอีกยาวไกล
อย่าปล่อยเวลาวิเศษลับหายไป และยิ่งมิให้ทะเยอทะยานไม่ถูกต้องต่อความเป็นจริง หรือฝากความหวังไว้กับอนาคตอันเวิ้งว้างว่างเปล่า อีกทั้งอย่าได้โลภอยากกับความสุขสบายในขณะนี้ที่เห็นอยู่ด้วยจิตใจ ที่ไม่ตรึกคิด มุ่งหมายในอุดมคติกว้างไกล (หนทางบรรลุธรรม)
จะต้องรักษาโอกาสดีขณะนี้ เพียรพยายามก้าวหน้าไป จึงจะเป็นการวางแผนระดับสูงยิ่ง
“แผนชีวิตหนึ่งปี เริ่มที่ฤดูใบไม้ผลิ”
“แผนชีวิตหนึ่งวัน เริ่มที่รุ่งอรุณ”
“แผนชีวิตตลอดชีพ เริ่มที่วัยรุ่น”
โอกาสผ่านไปไม่อาจกลับมาใหม่ได้อีก ถึงเวลานั้นสำนึกได้ก็สายเสียแล้ว



